عبدالله خضری به سال ۱۳۳۰ هجری شمسی در شهر اوز متولد شد. تحصیلات ابتدائی و سیکل اول دبیرستان را تا سال ۱۳۴۶ در اوز به انجام رسانید و به گفته او، این همه دورانِ شیرین اقامتش در زادگاه و از بهترین ایام زندگانی‌اش بوده است. پس از آن برای ادامه تحصیل به شیراز عزیمت نمود و به سال ۱۳۴۹ تحصیلات دبیرستان را در رشته ریاضی به پایان برد و در همان سال وارد دانشگاه شد و در رشته مهندسی مکانیک دانشکده فنی دانشگاه تبریز به ادامه تحصیل پرداخت و به سال ۱۳۵۴ با درجه ممتاز و با رتبه فوق لیسانس( کارشناسی ارشد) فارغ‌التحصیل شد.
دوران سربازی را به عنوان افسر وظیفه در تاسیسات و مهندسی نیروی هوائی در شیراز سپری کرد. پس از آن تا سال ۱۳۶۴ در کارخانه ذوب‌آهن اصفهان و شهرهای بندر بوشهر، بندرعباس، جزیره خارک و شیراز به عنوان مهندس ناظر و مجری پروژه‌های مختلف به فعالیت پرداخت.
به اقتضای تخصص و فعالیت در زمینه‌های صنعتی در سال ۱۳۶۵ عازم تهران شد و از آن تاریخ تاکنون در این شهر اقامت دارد. به سال ۱۳۶۶ با خانمی از شهروندان اوزی در تهران ازدواج کرد و ثمره آن، فرزندانش هما و پیمان هستند. زمینه فعالیت وی در تهران طراحی و ساخت ماشین‌آلات صنعتی است و تاکنون ماشین‌آلات بسیاری برای کارخانجات و صنایع مختلف کشور اعم از فرّوآلیاژ، پتروشیمی، فرّوسیلیس، کارخانجات گچ صنعتی و… طراحی و ساخت و راه‌اندازی کرده و پروژه‌های بزرگی را در نقاط مختلف کشور به مرحله اجرا در آورده است.
بهینه‌سازی و ارتقاء کارخانجات صنعتی در کشورهای جمهوری آذربایجان و جمهوری قرقیزستان و اجرای پروژه بزرگ صنعتی در کشور عراق بخش دیگری از فعالیت‌های او را تشکیل می‌دهد.
او در طول فعالیت‌های فنی خود صنعتگران بسیاری را تربیت نموده و به جامعه صنعت کشور خدمات ارزنده‌ای ارائه کرده است. وی مبتکر نوآوری‌های بسیاری در صنایع می‌باشد و بارها از طرف مقامات بلندپایه صنعتی کشور از جمله از سوی اداره کل صنایع و معادن استان فارس و اداره کل صنایع و معادن استان سمنان و همچنین از سوی اداره کل تعاون استان فارس مورد تقدیر رسمی قرار گرفته و همچنین در مراسم تجلیل از پیشکسوتان صنعت که به سال ۱۳۸۴ در استان سمنان برگزار شد نیز مورد تقدیر واقع شده است.
با این که رشته تحصیلی و فعالیت‌های کاری او در زمینه صنعت می‌باشد در عین حال از فعالین برجسته فرهنگ و گویش اوزی بوده و هر چند بیش از نیم قرن است که دور از زادگاه به سر می‌برد هیچ‌گاه رابطه خود را با اوز قطع نکرده و خدمات ارزنده‌ای به فرهنگ و گویش اوزی انجام داده است.
عبدالله خضری اولین کتاب به گویش اوزی که مجموعه اشعار پدر ایشان شادروان مصطفی خضری است را به سال ۱۳۸۵ چاپ و منتشر نمود و در سال ۱۳۸۸ چاپ دوم کتاب مزبور که مضافاً در بر گیرنده اشعاری از سروده‌های خود او نیز بود، منتشر کرد.
او با افزودن ترجمه و تبیین اشعار به زبان فارسی، در اسفند ماه ۱۳۹۸ کتاب مزبور را تحت عنوان « اشعاری به زبان اچمی به گویش اوزی همراه با ترجمه به زبان فارسی» در ۱۹۴ صفحه برای سومین بار در دبی به چاپ رسانید.
او می‌گوید در شعر به لحاظ محدودیت قافیه، شکل برخی از جملات به ناچار تغییر داده می‌شود بنابراین سازه و ساختمان واقعی یک زبان در قالب نثر، بهتر از شعر فرصت بروز می‌یابد و به همین دلیل همواره درصدد بوده است اثری به صورت نثر از گویش اوزی به‌وجود آورد.
وی با همه مسئولیت‌های شغلی و ضیق وقت که با آن مواجه است در مدت هفت‌سال به صورت نیمه وقت برای تدوین کتابی به گویش اوزی به صورت نثر تلاش نمود و سرانجام به بهای چشم‌پوشی بسیار از اوقات اشتغال و خواب و استراحت، قصه‌های قدیم اوز را به گویش اوزی در بخش دوم کتاب « کاتای‌تی‌تَیا» تدوین و به سال ۱۳۸۸ (ماه ژوئن سال ۲۰۰۹ میلادی) در دبی چاپ و منتشر نمود.
مقدمه مفصل و جامعی که در بخش نگارش قصه‌ها به گویش اوزی درج کرده است بیانگر تسلط و تیزبینی زایدالوصف او پیرامون فرهنگ و‌گویش اوزی است.
با استقبال همشهریان فرهنگ‌دوست اوزی، نسخ چاپ اول نایاب شد و او با انجام اصلاحاتی در مقدمه چاپ اول و برخی اصلاحات واژه‌ای در متن گویش اوزی در بخش دوم، برای دومین بار کتاب مزبور را به سال ۱۳۹۰ هجری شمسی ( آوریل سال ۲۰۱۱) میلادی در دبی چاپ و منتشر کرد.
با استقبال همشهریان اوزی و سایر اچمی زبانان چاپ دوم کتاب مزبور نیز نایاب شد و او برای سومین بار کتاب کاتای تی تیا را در تاریخ دی ماه سال ۱۳۹۸ (دسامبر ۲۰۱۹ میلادی) در دبی به چاپ رسانید
کتاب مزبور دارای ۳۷۱ صفحه است و بخش سوم کتاب دربرگیرنده جملات و اصطلاحات به زبان فارسی و معادل آنها به گویش اوزی است.
او علاوه بر این، در همین سال (۱۳۹۸) کتاب ضرب المثل‌های مردم اوز که شامل ۱۷۲۸ ضرب المثل به همراه تبیین و ترجمه ضرب المثل‌ها به زبان فارسی است را در ۳۴۳ صفحه در دبی به چاپ رسانید.
کتاب مزبور علاوه بر ضرب المثل‌ها دارای سه پیوست است که پیوست شماره یک ساراد، پیوست شماره دو یکی از نغمه‌های رایج در مراسم عروسی اوز و پیوست شماره سه اشعار و عبارات کودکانه رایج در اوز را شامل می‌شود.
مرجع اصلی کتاب « ضرب المثل‌های مردم اوز» کتاب « ضرب المثل‌های زادگاهمان اوز» است که خواهر بزرگ ایشان فاطمه خضری به رشته تحریر درآورده و عبدالله خضری علاوه بر نگارش ضرب المثل‌ها به گویش اوزی، آنها را به زبان فارسی نیز ترجمه و تبیین کرده است و علاوه بر آن ضرب المثل‌های دیگری را نیز جمع آوری نموده و به کتاب افزوده است.
او همچنین به منظور ثبت و ضبط ابدی گویش اوزی که یکی از گویش‌های زبان اچمی است، نسخه‌هائی از کتاب کاتای تی‌تیا را به کمیسیون ملی یونسکو در ایران و سازمان علمی فرهنگی ملل متحد UNESCO در پاریس تحویل داده است.
این قصه‌ها را در حدود ۷۰ سال پیش مادربزرگ پدری ایشان مرحوم فاطمه گل (فاروقی) بنت جمال الدین شب‌ها برای نوه‌هایش بازگو می‌کرد و خواهر بزرگ ایشان یعنی فاطمه خضری که با حافظه خدادادی اش همه قصه‌ها را بی کم و کاست به خاطر داشته است آنها را به زبان فارسی به رشته تحریر درآورد و عبدالله خضری در بخش دوم کتاب، تعداد ۱۰ قصه از قصه‌های مزبور را به گویش اصیل اوزی بازنویسی کرده و کتاب را به چاپ رسانید.
با اینکه زبان اَچامی (زبان اچمی _ زبان خودمونی) مناطق جنوبی و مرکزی استان فارس و بخش‌های وسیعی از استان هرمزگان تا حوالی محدوده جنوب شرقی استان بوشهر را در بر می‌گیرد و محدوده جغرافیائی شهرهای اوز، فیشور، کوره، بیدشهر، بستک، جناح، لار، خور، گراش، خنج، عمادده، جویم، بنارویه، اَرَد، اهل اشکنان و بسیاری از شهرها و روستاهای بزرگ و کوچک دیگر از جمله بردستان و بادوله واقع در استان بوشهر و دوسیران، گرگنا، بناف، نودان و سمقان از توابع شهرستان های کازرون و کوه چنار و موسقان و بگدانه از توابع شیراز و همچنین بخش بزرگی از مردم بندرعباس و بندر لنگه … را شامل می‌شود، تاکنون هیچ اثری به صورت نثر به هیچکدام از گویش‌های« زبان اَچامی» (زبان خودمونی) منتشر نشده و کتاب « کاتای تی‌تَیا» در نوع خود اولین است. علاوه بر این عبدالله خضری برای اولین بار رسم‌الخط جامعی برای نگارش گویش اوزی ابداع و در چاپ دوم کتاب اشعاری به گویش اوزی برای آهنگ‌های محلی جنوبی و چاپ اول کتاب ضرب المثل‌های مردم اوز و چاپ‌های اول و دوم و سوم کتاب کاتای‌تی‌تَیا اعمال نمود و با این کار خدمت بزرگ و ارزنده‌ای به فرهنگ و گویش اوزی و سایر گویش‌های زبان اَچمی انجام داده است.
او در قسمتی از مقدمه بخش اوزی کتاب کاتای‌تی‌تَیا می‌نویسد: بسیار خوشوقتم که در این کتاب گویش اوزی به صورت نثر به رشته تحریر در آمده است. با اینکه دور از زادگاه در شهر تهران اقامت دارم، فناوری ارتباطات و در مواردی مراجعت به زادگاه، انجام تحقیقات برای دست یازیدن به این مهم را امکان‌پذیر کرد. در این زمینه از خواهرم فاطمه خضری نویسنده بخش فارسی قصه‌ها که در دبی اقامت دارد و اطلاعات ارزنده ایشان پیرامون قصه‌ها و گویش اصیل اوزی بسیار کارگشا بوده است، سپاس فراوان دارم. او در پایان مقدمه بخش اوزی کتاب کاتای‌تی‌تَیا نوشته است:
به خاطر داشته باشیم با مرگ هر پیرمرد و پیرزن، گنجینه گرانبهایی از واژه‌های اصیل به خاک سپرده می‌شود، تا فرصتی باقیست آنها را دریابیم.
لازم به ذکر است که علاقه مندان به این نویسنده اوزی، می توانند جهت تهیه کتاب های فوق، چه به صورت خرید و یا به صورت امانت، به کتابخانه و کتاب فروشی موزه مردم شناسی اوز مراجعه نمایند.
با احترام لار را از زبان اچمی حذف کنید زبان ما لارستانی است.
با احترام خدمت اچامی زبانان
افتخار نه تنها استان فارس و بوشهر و هرمزگان، بلکه سراسر ایران است مهندس عبدالله خضری
درود:
زبان مردم جنوب پارس و هرمزگان یکی از شاخه های زبان پارسی پهلوی است . بنابراین ، یک مهندس که استاد زبان های کهن و یا استاد زبان های باستانی ایران نیست ، بدون جستجوی علمی و تاریخی و فقط با گفت و گو با کمتر از ۰۲۵٪ مردم جنوب پارس و هرمزگان نباید کوشش کند که نام این زبان کهن که هنوز هم بیشتر از پارسی کنونی واژه های زبان پارسی پهلوی را دارد با یک واژه توهین آمیز و کوچه بازاری ”اچمی” که از فعل “اچم” یا “ می‌روم “ ساخته شده را جایگزین کند.
================
لهجه اوزی
زبان
پیگیری
ویرایش
لهجه اوزی گویش مردم شهر اوز و برخی روستاهای اطراف آن در جنوب استان فارس می‌باشد. اوزی یکی از لهجه‌های زبان لارستانی است؛ که خود متعلق به شاخه جنوب غربی زبان‌های ایرانی می‌باشد. لارستانی از زبان‌های به جا مانده از زبان فارسی پهلوی، مربوط به دوره ساسانیان و پیش از آن می‌باشد.
اوزی
زبان بومی در
ایران
منطقه
استان فارس
تبار
زبان‌های هندواروپایی
هندوایرانی
ایرانی
ایرانی غربی
جنوب غربی
لاری
اوزی
سامانه نوشتاری
فارسی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹
–
گلاتولوگ
evaz1237[۱]
منابع
ویرایش
↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). “اوزی”. Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
اطلاعات اهالی فرهنگ دوست فداغ (ر. ا)
کمال‌پور، مهسا؛ میردهقان، مهین‌ناز (پاییز و زمستان ۱۳۹۸). «ترتیب رده‌شناختی بر ترتیب واژگانی و مطابقه در گویش اوزی». زبانشناسی گویش‌های ایرانی. شیراز: دانشگاه شیراز. ۴ (۲): ۲۷-۵۷.
از ویکیپدیا فارسی “اوزی”
============================
A CONCISE PAHLAVI DICTIONARY
D. N. MAcKENZIE
Professor of Iranian Studies at the University of Gottingen
در این کتاب که در باره زبان پارسی پهلوی به زبان انگلیسی نوشته شده واژه های زیادی است که مردم جنوب پارس و هرمزگان کنونی روزآنه بکار میبرند. در این زمینه، گفت و گوی اوزیهای سالمند پر از واژه های زبان پهلوی است. جاوید زبان اوزی.
باسلام ضمنتشکر از اقای خضریباعث افتخار که چنینی انسان زحمتکش وباسلیقه ای دا یم که زبان وضربلمثلهارا زنده کرده وبصورت کتاب دراورده از ایشان نهایت تشکر. اداریم موفق وسر بلند باشن
درود:
زبان مردم جنوب پارس و هرمزگان یکی از شاخه های زبان پارسی پهلوی است . بنابراین ، یک مهندس که استاد زبان های ک هن و یا استاد زبان های باستانی ایران نیست ، بدون جستجوی علمی و تاریخی و فقط با گفت و گو با کمتر از ۰۲۵٪ مردم جنوب پارس و هرمزگان نباید کوشش کند که نام این زبان کهن که هنوز هم بیشتر از پارسی کنونی واژه های زبان پارسی پهلوی را دارد با یک واژه توهین آمیز و کوچه بازاری ”اچمی” که از فعل “اچم” یا “ می‌روم “ ساخته شده را جایگزین کند.
آقای خضری شاید. در کار وتخصص خودشان. وارد. واگاه. باشند. اما ایشان. در زمینه زبان. وزبانشناسی. وادبیات. وفلکور مردم اطلاعات ریشه ای وکافی. ندارند اصلا لفظ. زبان. اچمی بسیار. بازاری و تنها برای مخالفت با واژه. لارستان. است. درحالیکه در گستره جغرافیایی ایران ومردم. با فرهنگ. اوز زبان. اچمی. جایی ندارد. وواژه گویش. لارستانی ویا. زبان. لارستانی درست. وصحبح می باشد
لارستانی قسمتی از زبان اچمی است ،که در محدود ه ای جغرافیایی بسیار وسیعتر با گویشها متفاوت صحیت می شود.
نظر سید قطب الدین موسوی کارشناس ارشد زبانشناسی پیرامون نام زبان اچمی در مقاله زیر تبیین شده است:
? #کمد ۲۵: «زبان اچمی» در یک پژوهش دانشگاهی
✍️ غلامحسین محسنی
? بخشی از معرفی:
▫️ چندی پیش در سایت هفت‌برکه گراش در ستون «ذره‌بین تاریخ» به پیشباز کتاب «درآمدی بر شصت گویش زبان اَچُمی» رفتیم (اینجا بخوانید). اکنون هم به مناسبت «روز جهانی زبان مادری» (دوم اسفندماه) با پژوهش این جوان فرهیخته، کارشناس ارشد زبانشناسی و پژوهشگر زبان فارسی «سیّد قطب‌الدین موسوی» آشنا می‌شویم. امید که دوستداران فرهنگ و زبان این بخش از جنوب پارس (جنوب مرکزی ایران) از آن بهره ببرند و در گسترش این بازمانده‌ی باستانی نیاکان خود کوشا باشیم.
▫️ آنچه در اینجا می‌خوانید، نقد بر این اثر ارزنده نیست. تنها آهنگ این دارم که کتاب را از دیدگاه یک پژوهشگر تاریخ محلی مورد کندوکاو قرار دهم. دو دیگر اینکه در این نوشته از ایالت باستانی پارس (فارس) همراه با استان‌های «هرمزگان و بوشهر» در یک گستره‌ی جغرافیایی نام برده‌ایم. چون این زبان (#اچمی) همچنان در پهنه‌ی فرهنگی دیرینه‌ی خود زنده و پویاست.
➖ آنچه در این کتاب می‌خوانیم
▫️ از عنوان کتاب پیداست که موسوی برای دستیابی به دستاوردی کم‌نظیر در پهنه‌ی زبان مردم جنوب فارس، تلاشی سخت و زمان‌بر داشته، و پیروز برآمده است. ایشان در سه فصل کتابش، «زبان اَچُمی» را به صورت علمی مورد کنکاش قرار داده و با نقدی بر پژوهش‌های گذشتگان و «تبیین سایر استدلال‌ها»، نتیجه‌ای از بررسی‌های مورد پژوهش خود را به دست داده است. جاینگاره (نقشه) پایانی کتاب که «پراکنش فضایی سکونت‌گاه‌های» اَچُمی‌زبانان پارس به همراه «جدول جمعیت و طول و عرض جغرافیایی» را نشان می‌دهد، در روشنی بخشیدن به شناخت خواننده کمک شایانی می‌کند.
➖ شیوه پژوهش زبان اَچُمی
➖ گستره‌ی جغرافیایی کاربرد زبان اَچُمی در جنوب پارس
? موسوی از اینکه پژوهشگران («خارجی و داخلی») به «سلیقه خود نامی برای این گونه زبانی انتخاب کرده‌اند»، ناخوشنود است. و از اینکه برخی این «گونه» را «زبان» و دیگری «گویش» و یا «لهجه» نامیده، و تنها به مردم یک شهر (لار) نسبت داده‌اند؛ نادرست و غیر علمی می‌داند. چرا که گستره‌ی گویشوران این زبان تنها «محدوده شهر لار و اطراف آن و یا شهرستان‌لارستان» را در بر نمی‌گیرد!
? همان‌گونه که در جاینگاره نشان داده شده است، «این گونه زبانی از سمت مغرب تا بردستان در استان بوشهر و از سمت مشرق تا دهستان طارم در شهرستان حاجی‌آباد در استان هرمزگان و از شمال تا جویم در استان فارس و شهرهای دوسیران، نودان از توابع شهرستان کوهچنار و روستای کربس، شکفت، سبوک از توابع شیراز و در جنوب جزیره لاوان و در خارج از گستره مرزهای سیاسی ایران در کشورهای حوزه خلیج فارس نیز گویشورانی دارد. لذا برای توصیف و نامگذاری این زبان بهتر است که از نامی استفاده کنیم که قاطبه گویشوران این زبان فارغ از منطقه جغرافیایی محل سکونت خود آن را به‌کار میبرند و اکثریت این گویشوران آن را زبان اَ‌َچُمی می‌نامند».
➖نوشته‌های پژوهشگران درباره‌ی زبان اَچُمی و نادرستی نگرش برخی از آنها
➖ تبیین سایر استدلال‌ها
➖ پرسشی چندباره از دکتر وثوقی
? معرفی کامل در هفت‌برکه:
☑️ ۷Berkeh.ir/archives/132489
#کمدکتاب
▪️▫️▪️
? ۷Berkeh.ir
✔️ t.me/HaftBerkeh
✔️ Whatsapp : bit.ly/7B-Wa
✔️ Instagram.com/7Berkeh
✔️ eitaa.com/Haftberkeh
✔️ Ble.ir/7Berkeh
توجه: موارد ذکر شده فوق، دیدگاه نویسنده می باشد و مدیریت سایت موزه برای حفظ امانتداری، آن را منعکس نموده است. کما اینکه اعتقاد ما بر این است که در یک محیط علمی و نه احساسی، بایستی بر روی اسم این زبان تبادل نظر شود. البته ما به عنوان کسی که در زمینه زبان و گویش تحقیقاتی کرده ایم معتقدیم که جناب آقای سید قطب الدین موسوی و سایر معتقدین به نامگذاری این زبان به نام « اچمی»، دچار اشتباه شده اند و این نام صرفا ظرف مدت چند ده سال اخیر به نادرست، توسط عده ای از مردم بیان می شود.
این واژه. زبان اچمی چند. سالی. است که توسط. جمعی افراد که در شهرهای مجاور لار وبخصوص در گراش هستند. باب. شده. است وکم ویا بیش دربین. کسانی که از نظر. اقتدار سیاسی شهر. لار برمنطقه مخالف بوده رواج. پیدا کرده است اما از نظر فرهیختگان وزبان شناسان. وافرادی که مخالفتی با شهر. لار ندارند مورد. تایید. نیست ونام این گویش همان. لارستانی. است وواژه. اچمی. که نا زیبا ونا مناسب. است. را قبول. ندارند البته ( اقتدار گرایی وتنگ نظری بعضی. از مسولین. لاری. که همه امکانات. را برای خود. لار میخواهند وبا. توسعه متوازن منطقه مخالف. هستند. مقوله. دیگری. است که ربطی به زبان. لارستانی. ندارد و نمی شود زبان. مردم. را اچمی. نامید ) اوزی معلم. بازنشسته
کتاب “درآمدی بر ۶۰ گویش زبان اچمی و بررسی منتخبی از پارامترهای رده شناختی در زبان اچمی” را من مطالعه کرده ام
این کتاب حاصل سال‌ها پژوهش علمی و همه جانبه است که توسط سید قطب الدین موسوی کارشناس ارشد زبانشناسی انجام شده و در نوع خود قابل تحسین است
موسوی برای نگارش این کتاب علاوه بر انجام سال‌ها تحقیقات علمی و میدانی در مناطق اچمی زبان، چنانکه از منابع مذکور در پایان کتاب پیداست او در این زمینه به ۵۸ منبع به زبان فارسی و ۱۶ منبع به زبان انگلیسی نیز مراجعه کرده است
سزاوار نیست نتیجه‌گیری که از چنین پژوهش بزرگ و پردامنه علمی توسط متخصص علم زبانشناسی حاصل شده است را به سادگی اشتباه قلمداد کنیم
آقای خضری: درود.
در پاسخ به پیشنهادات شما مبنی بر پذیرش نتیجه تحقیقات آقای موسوی، متأسفانه ، ما چون دسترسی به اطلاعات ذکر شده زیر را نداریم، نمی توانیم نتایج ایشان را بپذیریم:
۱ – بالاترین سطح تحصیلات و تخصص آقای موسوی چیست؟
۲ – از کدام دانشگاه فارغ التحصیل شد؟
۳ – در زیر نظر و / با راهنمایی کدام فیلولوژیست ( واژه شناس – Philogost ) و یا استاد ارشد زبان شناسی دانشگاه ، پروژه خود را به پایان رساند.
اکنون ، در مورد پژوهش ایشان :
۱ – پژوهش ایشان فقط در باره نام زبان مردم جنوب پارس و هرمزگان بود و با اینکه فقط در باره جایگزینی نام زبان فارسی با فعل عامیانه “ اچومی” بود؟
۲ – جمعیت استان پارس جنوبی و استان هرمزگان بین ۴ تا ۵ میلیون نفر تخمین زده می شود. اگر ۲ میلیون نفر از آنها بزرگسال بین ۲۰ سال تا ۸۰ سال هستند، آقای موسوی با چند نفر از آنها مصاحبه کردند؟
۳ – سطح تحصیلات و تخصص هر کدام از آنهایکه با آقای موسوی مصاحبه کردند چه بود؟ ( دبستان، راهنمایی، دبیرستان ، دیپلم دبیرستان، لیسانس ، فوق لیسانس و دکترا ).
بسیاری از کامنت‌ها در مخالفت با نام زبان اچمی را لاری‌ها در پوشش نام اوزی می‌نویسند. این را به طور کلی می‌گویم و منظورم به صورت خاص شخص شما نیست، شاید شما لاری نباشید.
از اینکه بگذریم پیدا کردن نویسنده کتاب از طریق جستجو در گوگل کار دشواری نیست.
یک جلد کتاب تهیه و آن را مطالعه کنید و سپس بدون موضع‌گیری قبلی قضاوت کنید در غیر این صورت با دستکش بوکس نمی‌شود شطرنج بازی کرد
ما و بیشتر مردم جنوب پارس و هرمزگان ایرانی هستیم و گویش زبان محلی ما و بیشتر مردم جنوب استان پارس و استان هرمزگان یکی از شاخه های زبان پارسی میانه یا زبان پارسی پهلوی است. بنابراین ، ما مردم جنوب استان پارس و استان هرمزگان “ آچومی” نیستیم و زبان پارسی محلی ما زبان محاوره ای تازه شکل گرفته کوچه بازاری “ آچومی “ نیست. علیرغم این واقعیت، کسانی که خود را “ آچومی” می نامند، کوشش می کنند ما را مجبور کنند که گویش محلی پارسی دو هزار ساله ما را با زبان محاوره ای تازه شکل گرفته کوچه بازاری “ آچومی”جایگزین کنیم.
در جواب آقای احمد ز اوزی
اکثریت مطلق گویشوران این زبان، آن را زبان اچمی می‌نامند.
تلاش شما برای تحمیل نام لارستانی به این زبان نتیجه‌ای در بر ندارد.
.در پاسخ به آقای عبدالله خضری:
آیا مدرکی دارید یا افرادی را که با شما مخالف هستند متهم می کنید؟
در هر صورت ، مردم حق دارند مطالب پروژه ها، کتاب ها و مقالات منتشر شده برای عموم را بررسی و نقد کنند.
در پایان، اگر جمعیت بزرگسال در جنوب استان پارس و استان هرمزگان حداقل ۱ میلیون نفر است ، آقای موسوی برای پروژ و کتابش فقط با ۴۲۰ نفر از ۱ میلیون بزرگسال در جنوب استان پارس و استان هرمزگان صحبت کردند .
بنابراین ، ایشان فقط با ۰۰۰۴۲٪ (%۰٫۰۴۲) بزرگسال در این دو استان صحبت کردند. به هر روی، نظر ۴۲۰ نفر حتی اگر همه آنها فارغ التحصیل دانشگاه باشند، نظر اکثریت مردم این دو استان نیست.
پاسخ به اوزی ساکن شیراز:
“ اکثریت مطلق گویشوران این زبان، آن را زبان اچمی می‌نامند. “
بر پایه ای چه مدرکی ؟
در مورد زبان و یا گویش اوزی و زبان بیشتر مردم جنوب استان پارس و بخشی از مردم استان هرمزگان ، زبان و گویش محلی ما و بیشتر مردم جنوب استان پارس و بخشی از مردم استان هرمزگان کنونی که با آن گفتگو می کنند، زبان پارسی محلی مانند گویش اوزی ، لاری ، بستکی ، خنجی ، جناحی ، خوری ، بندر لنگه ای و غیره …است . زبان پارسی محلی یکی از شاخه های زبان پارسی میانه یا زبان پهلوی بوده و است. در این زمینه، در بخشی از جنوب استان پارس مردم به شاخه این زبان پارسی میانه یا زبان پهلوی را “زبان لارستانی” میگویند.
بنابراین، ما اوزی هستیم و زبان ما یا گویش اوزی ما یکی از شاخه های زبان پارسی میانه و یا زبان پارسی پهلوی است. در این زمینه ، ما هنوز هم با زبان اوزی ۸۰ و ۹۰ ساله پیش که بیشترین واژه های پارسی را دارد گفتگو میکنیم.
به هر روی ، ما مانند شما مردم “اچمی “ نیستیم و زبان ما زبان محاوره ای تازه شکل گرفته کوچه بازاری “اچمی” نیست. همانطوریکه شما حق دارید که نام زبان خودتان “اچمی “ بگذارید ما هم حق داریم که از نام گویش باستانی اوزی که یکی از شاخه های زبان کهن پارسی میانه و یا پارسی کهن پهلوی است پشتیبانی کنیم . درضمن ، هیچکس حق ندارد که نام شهروندی ما را و نام زبان و یا گویش ما را با فعل کوچه بازاری “ اچمی” جایگزین کند.