قربانی چشمان مردم

قربانی چشمان مردم

فقط ۲۴ساعت..
در روزی که خبرنگار شاید ، نفسی بگیرد در لابه لای امواج متلاطم یک سال از دیدن و گزارش کردن ..
از ساختن و نوشتن ..
و ازدرون حوادث غلطیدن تا به سلامت رساندن اخبار…
و اینک ، رسیدن به سررسید روزش..

و آنگاه فقط ۲۴ ساعت با انبوهی از تبریکات سرازیر شده از همه عوالم…

از طرف آنکه خوشش آمد از یک گزارش ، تا آنکه خشم گرفت بر یک خبر.
از آنکه سفارش می دهد برای نوشتن خبر..
تا آنکه تاب نمی آورد از یک سوال، نوشتن یک گزارش و صداقت یک خبرنگار …

چشمانی که دیروز را می بیند و به حکم گزارشی حقیقی و سالم و نه سفارش شده و خاصه پسند، بمبارانش می کنند..
و امروز را می بیند که برای روزش ،قلمها برای رژه رفتن ، وادار می شوند..

و شرافت گوهریست کیمیا و گرانبها که بر سر هر نگینی نرود و بر سر هر مقامی ، جای نگیرد…

و شرافت خبرنگار ، به چشمانی است که می بیند برای مردم ..
تا حقیقت را برساند…
که همین مردم ببینند واقعیت را..
که همین مردم بشنوند احوالات روشن را…
و برای گمراه کردن مردم، کفایت می کند به اینکه چشمی را به اجبار بسته کنند…..و این بستن ، آغاز پوشاندن حقیقت و صداقت است..

چه آنکه شرافتش را می فروشد به صاحبان خویش..

چه آنکه می بیند ولی در خویش می میرد…تا گوهر شرافتش را نفروشد..

خبرنگار حقیقت نگار ،
خبرنگار حقیقت نشان ..
و خبرنگار حقیقت خواه ، یک‌ قربانی زنده است..
زنده ای که برای دیدن و شنیدن مردم ،می میرد ،
لحظه ای می میرد که واقعیت را دیده است.. ولی توان رساندنش را ندارد..
و هر آن لحظه ای می میرد که خبری را رسانده ولی هیچوقت به مقصد نرسد..به حکم سلاطین رسانه..

نگارش : امیررضارضایی(خبرنگار پایگاه خبری موزه مردم شناسی شهرستان اوز )